بها دادن به ضد ارزشها

در چند روز گذشته وبلاگی تحت عنوان تومون زره و به مدیریت شخصی مجهول با نام زرهی شروع به فعالیت نمود که در رئوس کارهایش بجز تخریب و ترور شخصیت افراد حقیقی چیزی دیگر مشاهده نشده. و متاسفانه از این کار غیر فرهنگی و غیر اخلاقی استقبال زیادی شده  که همین حجم بالای بازدید و ازدیادمنشارکت در ستون نظرات بنوعی باعث تشویق دست اندرکاران این وبلاگ شده که انها روزانه یک نفررا به میدان تخریب می برندو باکامنتهای ساختگی به استیضاح او می پردازند. 

در جائی که پای ما رانیز بوسط می کشند و این وبلاگ غیر فرهنگی را به بنده منتسب می کنند. اولآ اگر بنده نقدی از هرشخصی داشته باشم از اینجا مطرح می نمایم و لزومی به ایجاد وبلاگی دیگر را نمی بینم . درثانی ما هیچگاه منتقد شهروندان نبوده و نیستیم .

قسمت دوم سیزده بدر

بعد از بگو مگو براهک و بحلی مدنگ که مشغول چای ریختن بود دستش را جلوی پیشانیش گذاشت و به نقطه ای در ضلع غربی جایگاه خیره شد و بعد گفت : به به گَلکی دِردَه مثل تیاره داره میاد انگاه همه دیدند شتر سواری بسرعت به انها نزدیک می شود. و ایشان کسی نبودند جز درک .... بعد از اینکه درک رسید با اشاره ای به خورجین شتر گفت بیائید کمک ....  

براهک : چرا زحمت کشیده اید اینجا که همه چیز بود  

درک : چیزی بدرد خور شما نیست  

مدنگ : اینها که ادم هستند؛ داخل خورجین چه می کنند!!!!!!  

                         از راست : براهک ؛قلندر؛بحلی ؛رامی روستائی

درک : این رامی روستائی است جرات نداشت تنهائی بیاد بخاطر اینکه یک لنگ  

خورجین سبک نباشه و از روی شتر نیفته جمکو نیوز را هم داخل لنگ دوم خورجین گذاشتم 

مدنگ : گَرمٌرگی بجنتت رامی از که می ترسی . تو اینروزها شهردارو بخشدار همه رفیقت هستند و در وبلاگت کامنت می گذارند . درک را هم داری دیگه چه مرگته

تیزبین : ای کاروان اهسته ران که ارام جانم می رود  

مدنگ : تیزبین اگه ساکت نشی همچین تو کله ات می کوبم که تیزبینی  هیچ چشات عینکی بشه 

سیزده بدر بلاگران و کاربران واکترهای بیابانی

در باره قدمت سیزده بدر روایات زیادی امده ولی انچه که از همه نزدیک تر به واقعیت است این است که قدمت این مراسم به بیش از چهارهزارسال تخمین زده شده است . و شبیه این مراسم در بین هموطنان پیرو سایر ادیان بااسامی مختلفی وجود دارد. که تنوع برگزای و روشهای مختلف در بین کل اقوام و مذاهب نشانگر قدمت این فرهنگ است . در کتیبه های سومریان از این جشن بعنوان اکدی یاد شده است . و بنا به شواهد تاریخی  جشن اغاز سال در نزد سومریان زگموگ و دربابل اَکیتو بوده که دوازده روز ادامه داشته و روز سیزدهم همه به اغوش طبعیت می رفتند . در جائی نیز خوانده ام که در برخی نواحی استان سمنان، خوزستان و بختیاری، در چهاردهم فروردین و به نام چارده‌بدر برگزار می‌شده. در باختر افغانستان، در نخستین چارشنبه سال و در نواحی استان کرمان در نخستین شنبه سال نو انجام می‌شده. هم‌میهنان ارمنی در سیزدهمین روز ژانویه، و ارمنیان فریدن اصفهان در سیزدهم ماه فوریه چنین جشنی را با نام دِرِنـدِز یا دریانداراج برگزار می‌کنند. البته روحانیت مسیحی برای این آیین کهن، توجیهی دینی نیز پدید آورده و سیزدهم ژانویه را روز نامگذاری عیسی نامیده است 

همچنین از گفتارهای ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه چنین برمی‌آید که گویا در زمان او، آیینی شبیه به سیزده‌بدر در ششم فروردین ماه برگزار می‌شده است  

و یکی دیگر از دلایل برگزاری این جشن همزمان بودن ان با نیمه دوم سال زراعی در باستان بوده در این روز، مردمان ایرانی برای نیایش و گرامیداشت تیشتر، ایزد باران‌آور و نوید‌بخش سال نیک، به کشتزارها و مزارع خود می‌رفته و در زمین تازه‌روییده و سرسبز و آکنده از انبوه گل‌ها و گیاهان صحرایی، به شادی و ترانه‌سرایی و پایکوبی می‌پرداخته‌اند و از گردآوری سبزه‌های صحرایی و پختن آش و خوراکی‌های ویژه غافل نمی‌شدند. به سخن دیگر، سیزده‌بدر از نسخه‌های جشن‌های تیرگان و آبریزگان است. و اینکه ملانماهای حالائی به مخالفت با این جشن باستانی با استناد دینی و بیان جشن کفار و مجوس قابل قبول نیست .  

....... در ادامه می پردازیم به جشن سیزده بدر دوستان مجازی در پشت کوه سرارو...