میهمانی حسین دلشاد

ز حد گذشت جدائی ز حد گذشت جفا		بیا که موسم عیشست و آشتی و صفا
لبت به خون دل عاشقان خطی دارد		غبار چیست دگر باره در میانه‌ ما
مرا دو چشم تو انداخت در بلای سیاه		و گرنه من که و مستی و عاشقی ز کجا
کجا کسیکه از آن چشم ترک وا پرسد		که عقل و هوش جهانی چرا کنی یغما
ز زلف و خال تو دل را خلاص ممکن نیست		که زنگیان سیاهش نمی‌کنند رها
دلم ز جعد تو سودائی و پریشانست		بلی همیشه پریشانی آورد سودا
عبید وصف دهان و لب تو میگوید		ببین که فکر چه باریک و نازکست او را

 

قبل از هرچیز بخاظر تاخیر در بروز رسانی و تائید کامنتهای بزرگواران عذر خواهی می کنم واز عدم تائید کامنتهای ندای قران ؛دوست عزیز مدیریت بلاگ ندای قران : ستون نظرات برای ارائه نظرات شخصی شماست و چیزی را که منطبق با بلاگ بنده و دست نوشتهایم نباشد تائید نمی کنم .... درضمن تشکر و سپاس از بزرگواری که همیشه مرا به نوشتن در وادی مجاز تشویق میکردند؛ اما ادامه ماجرای براهک و مدنگ و ضیافت حسین دلشاد ......

براهک : حالا مدنگ جان برویم که دیرمان میشود من که وسیله ای ندارم ، مرکبی را برای عزیمت بیاب  

مدنگ : جسته ام سرورم ، اگر باشتر بنده برویم به نهار وشام که هیچ به صبحانه حسین دلشاد هم نمی رسیم این شد که موتور سیکلتی را برایتان به عاریه گرفته ام و صاحب موتور در رکاب ما خواهد بود !!!!!! 

براهک : بابا اگه با این برویم که سگها بدنبالمان می افتند .  

مدنگ : نترس صاحب موتور اقای علی شلوغ گزیجی است که باهمه سگهای منطقه دوست میباشد  

خلاصه بعد از مدتی که به بازگر رسیدند در خانه حسین دلشاد پیاده شدند 

مدنگ : همه امده اند بجز رامی روستای بازگر؛بدون او که جلسه اشتی کنان معنی ندارد  

حسین دلشاد : سلام دوستان طاهرویچی ؛ خیلی خوش امدید من دوستان زیادی در طاهروئی دارم فقط میانه ام با فرزندان محمدکیا خوب نیست انها چندین بار در بازگر قاچاق پیاده کردند و گمرکی مرا نداند  

مدنگ : اقای حسین دلشاد از حرفهائی که در سال ۱۳۳۶ پیش امده بیخیال باش و گذشته را فراموش کن ؛ راستی رامی را که نمی بینم کجاست ؟ 

حسین دلشاد : اولین شبی که اطلاع یافتم او به بازگر امده به زیارتش رفتم و ضمن خیر مقدم به او دیدم که او مرا درجه سه و در لیبل پائین تحویل گرفت این شد که انجا را ترک کردم ؛ شنیدم بعد از عکس گرفتن از انگوری کٌنربه رودخانه گز رفته انهم برای رصد و تصویر برداری  

مدنگ : اقای حسین دلشاد اگر رامی درجه سه تورا تحویل گرفته چرا درجه یک حرف میزنی من چه بدونم لیبل و رصد چیه؟ ازاین حرفها گذشته یک کم تنباک بده و به چوک جیفری بگو قوطی خاکی را بیاره  

حسین دلشاد : رامی اصلی بازگری اینجاست نمی خواهید با ایشان اشنا شوید ؟ 

براهک : ارادت داریم خدمت ایشان   

حسین دلشاد : مدت زیادی بود که افتابی نمی شدید شایع شده که بعد از درگیری شما با روستای بازگر دیگر جرات ندارید افتابی شوید  

براهک : درگیری که نمی شه به ان گفت اختلاف نظر و سوء تفاهمی بیش نبود  ولی اقای حسین دلشاد باور بفرمائید همه ما زود از دنیای مجازی کناره گیری می کنیم فقط تنها کسی که همیشه از عشق و دوستی و صمیمیت می نویسد ماندگاره و انهم کسی نیست جز پیشکسوت بلاگرهای بیابان اقای اراسته  

مدنگ : خدا حفظش کنه پر انرژی و با احساس قلم میزنه ؛ من به پشتکار این مرد غبطه می خوریم با اینکه اماج ناجوانمردانه ترین یورشهاست ولی استوار ایستاده 

براهک : خیلیها ندانسته و بدون مطالعه به اینکه گفته او زرهی است به ایشان گیر می دهند بایستی به این دسته از دوستان یاد اور شوم که اگر اندکی در باره اصالت اراسته تحقیق کنند درخواهند یافت که ایشان هم از طایفه زرهی هستند
حسین دلشاد : ولی در باره این شعر چه می گوئی که وبلاگ ایشان هست  

زمکران شدآراسته تازره

میانهاندیدندبندبندوگره   

براهک : دوست من ایشان منظورشان از معنی کلمه اراسته هست و این سوء تفاهم پیش نیاد که فردوسی از اراسته منظورش محمد اراسته بوده  

حسین دلشاد : خوب نهار هم اماده است و رامی هنوز از رودخانه گز برنگشته تا غذا از دهان نیفتاده بخورید که امشب مراسم زار داریم و زار رامی روستای بازگر را زیر می اوریم  

ادامه دارد ...........................