میهمانی حسین دلشاد

ز حد گذشت جدائی ز حد گذشت جفا		بیا که موسم عیشست و آشتی و صفا
لبت به خون دل عاشقان خطی دارد		غبار چیست دگر باره در میانه‌ ما
مرا دو چشم تو انداخت در بلای سیاه		و گرنه من که و مستی و عاشقی ز کجا
کجا کسیکه از آن چشم ترک وا پرسد		که عقل و هوش جهانی چرا کنی یغما
ز زلف و خال تو دل را خلاص ممکن نیست		که زنگیان سیاهش نمی‌کنند رها
دلم ز جعد تو سودائی و پریشانست		بلی همیشه پریشانی آورد سودا
عبید وصف دهان و لب تو میگوید		ببین که فکر چه باریک و نازکست او را

 

قبل از هرچیز بخاظر تاخیر در بروز رسانی و تائید کامنتهای بزرگواران عذر خواهی می کنم واز عدم تائید کامنتهای ندای قران ؛دوست عزیز مدیریت بلاگ ندای قران : ستون نظرات برای ارائه نظرات شخصی شماست و چیزی را که منطبق با بلاگ بنده و دست نوشتهایم نباشد تائید نمی کنم .... درضمن تشکر و سپاس از بزرگواری که همیشه مرا به نوشتن در وادی مجاز تشویق میکردند؛ اما ادامه ماجرای براهک و مدنگ و ضیافت حسین دلشاد ......